Samotność objawia się na wiele sposobów. Doświadczamy jej w różnych życiowych sytuacjach, choćby w chwilach gdy samotnie stawiamy czoła trudnym i nieprzewidzianym sytuacjom. Żyjemy w coraz to większym oddaleniu od innych, w swoich prywatnych światach - gdzie nawet najbliższe osoby nie są zaangażowane w nasze sprawy. Zanikające relacje międzyludzkie i społeczne, są przejawem coraz powszechniejszego poczucia samotności.
Indywidualizacja życia i ucieczka w prywatność
Czy to my sami jesteśmy winni swojego stanu osamotniania? Wiele zależy od indywidualnych historii poszczególnych osób, prawdą jest jednak, że we współczesnych kategoriach ludzie bez partnera (bądź osoby ogólnie mało towarzyskie) postrzegane są jako "przegrani". Spędzając życie przed ekranem telewizora czy komputera, przez niesprawiedliwe osądy zostają wypchnięci poza życie społeczne, nie zdolni do wydobycia się ze swojego kręgu samotności.
Jeśli nie czujemy się dobrze sami ze sobą i w poczuciu osamotnienia jesteśmy nieszczęśliwi, być może warto nas sobą popracować. Pamiętajmy, że niskie poczucie własnej wartości i poczucie winy zaburzają relacje z otoczeniem, popracujemy więc nad schematem swoich zachowań - najlepiej pod okiem specjalisty.
Co odpowiada za poczucie osamotnienia?
Stan osamotnienia może powodować wiele różnych przyczyn np. aktywne życie zawodowe. Kariera, która pochłania prawie 100% egzystencji coraz większej grupy osób, sukcesy zawodowe absorbują życiową energię, pochłaniają czas, zajmują miejsce wartościowym relacjom międzyludzkim. Jednoczesny zanik społeczeństwa obywatelskiego, poczucia wspólnoty i kult indywidualności przyczynia się do wyobcowania i poczucia osamotnienia.
W kontekście samotności warto przyjrzeć się właśnie kwestii otwarcia na drugiego człowieka. Jeśli boimy się otworzyć przed innymi, ujawnić swoje właściwe poglądy oraz skłonności, szybko poczujemy się samotni. Nawet obcując z szerokim gronem znajomych... taka bliskość jest pozorna i ogranicza się „do pewnego punktu”. Powodem poczucia osamotnienia może być także lęk przed oceną ze strony innych. Unikanie kontaktów, pozornie redukuje czynnik stresowy i rozwiązuje problem, który w silnym natężeniu może prowadzić do (zaburzeń psychosomatycznych/ataków paniki).
Konsultacje u psychoterapeuty to dobra inwestycja we własny rozwój osobisty, specjalista pomoże w pokonaniu nieśmiałości czy wypracowaniu odpowiednich zachowań społecznych.
Kiedy udać się do psychologa?
Z decyzją o wizycie nie czekajmy zbyt długo. Jeśli samotność staje się nie do zniesienia, nie umiemy poradzić sobie z tym stanem i nie mamy zaufanej osoby, która mogłaby nas wesprzeć, konsultacje z psychologiem mogą okazać się idealnym rozwiązaniem. Jeśli zauważymy u siebie symptomy depresji, wizyta jest wręcz niezbędna! Lokalizacja przyczyny poczucia osamotnienia jest pierwszym i najważniejszym korkiem w całym procesie. Praca nad ogólnym poczuciem bezpieczeństwa w życiu, a być może nawet dłuższy proces terapeutyczny może pomóc w zwalczeniu tego problemu.